پایان گفت‌وگو آغازی خطرناک‌تر دارد
تاریخ انتشار: ۲ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۵۴۲۴۶
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین در معرفی این شماره ماهنامه آمده است، پرونده‌ی اصلی این شماره که بی‌ربط به رخدادهای اخیر ایران نیست، دربارۀ «شنیدن بهنگام» است. این روزها دو مفهوم بسیار بر زبان‌ها جاری شد؛ یکی «گفت‌وگو» و دیگری «نسل زد». در همین ماهنامه مدیریت ارتباطات خیلی وقت نیست که از نسل زد مفصل نوشتیم؛ از عادات و کردارشان، از جنس نیازها و خواسته‌هایشان و در کل زیست‌جهان‌شان.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
همۀ آن گفتن‌ها و نوشتن‌ها برای این بود که به اینجا نرسیم. دیگران از بُعد سیاسی میگفتند، ما سعی می‌کردیم به لحاظ ارتباطی ضرورت گفت‌وگو را نشان دهیم. حال در شماره جدید، در صفحاتی به این مهم اشاره کردیم که شنیدن امروز یک ضرورت است و نه یک انتخاب. موسی اکرمی، نعمت‌الله فاضلی، سلمان صادقی، مسعود سپهر، نیوشا طبیبی، جواد روح و ... درباه این موضوع گفته‌اند و نوشته‌اند. محدودیت به بهانه امنیت در پرونده‌ای دیگر حق دسترسی به اینترنت که همیشه اولین قربانی شرایط بحرانی است، برای بار چندم مورد بررسی قرار گرفته است. گویی قطع‌کردن اینترنت به اصلی‌ترین دستورالعمل مدیریت بحران کشور تبدیل شده است. اولین قربانی هر اعتراضی در این سال‌ها اینترنت نیم‌بند ایران بوده است. این در حالی است که حق بر ارتباطات، حقی مرکب و بنیادین برای بشر است که شکل‌های مختلفی از آن استخراج شده؛ حق بر آزادی رسانه‌ها، حق بر آزادی اطلاعات، حق بر آزادی بیان، حق بر آزادی هنر، حق بر آزادی اینترنت و ... وحید آگاه، کامبیز نوروزی، محسن آزموده و... از جمله صاحب‌نظرانی هستند که در این‌باره صحبت کرده‌اند.
ترجمه و تفکر از جنبش مشروطه تا روزگار حاضر، بخش زیادی از آشنایی ما با علم و حتی بخش زیادی از تفکر ما از دریچه ترجمه صورت گرفته است. از این رو، ترجمه مهم‌ترین کنش برای اندیشیدن ما محسوب می‌شود. بی‌گمان، با ترجمه، افق‌های جدیدی در ادبیات موضوع گشوده خواهد شد. این نکته شایان توجه است که ترجمه باید مطابق با اصول و استانداردهایی صورت بگیرد که شاید مهم‌ترین آن، انتخاب و گزینش متن مناسب باشد.
در بخش جدیدی با نام «بینش روابط عمومی» تلاش داریم با انتخاب متون مهم و اخیر حوزۀ روابط عمومی به غنای ادبیات موضوع در زبان فارسی کمک کنیم. در این بخش علاوه بر ترجمه یکی از جدیدترین و مهم‌ترین منابع «روابط عمومی» در زبان انگلیسی توسط محسن محمودی، امیرحسن موسوی در یادداشتی مفصل به آسیب‌شناسی روابط عمومی در ایران پرداخته است. جز پرونده‌ها، اشکان قشقایی از مغلق‌نویسی در مقاله‌های معماری نوشته است، مصطفی سلیمانی، روانشناس در بخش ارتباطات فردی، از همدلی و تاثیر آن بر روابط فردی گفته است، در ترجمه‌ای به زیر و بم ماهواره اینترنتی اشاره شده است و همچنین به مناسبت چهل‌وپنجمین سالگرد «ده شب گوته» آن شب‌های تاثیرگذار مرور شده است. این ماهنامه به مدیر مسئولی امیرعباس تقی‌پور و سردبیری علی ورامینی منتشر شده است.
۵۷۵۷
کد خبر 1687200منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: رسانه سواد رسانه ای روابط عمومی حق بر آزادی گفت وگو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۵۴۲۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زندگی با آل‌احمد در شیوه نگارش سیمین دانشور تاثیر نداشت
خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: سیمین دانشور نویسنده و مترجم ایرانی ۸ اردیبهشت سال ۱۳۰۰ در شیراز زاده شد. او سومین فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت بود. دوره ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه انگلیسی‌زبان مهرآیین گذراند.
در سال ۱۳۱۶ اولین مقاله‌اش را با نام «زمستان بی‌شباهت به زندگی ما نیست» در نشریه‌ای محلی چاپ کرد. در سال ۱۳۱۷ به تهران آمد و مدتی در شبانه‌روزی آمریکایی تهران ساکن شد و آموزش زبان انگلیسی را پی گرفت. بعد در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد.
در سال ۱۳۲۰ به‌عنوان معاون اداره تبلیغات خارجی در رادیو تهران استخدام شد. علی‌اکبر کسمایی و احمد شاملو از همکاران او در رادیو بودند. سیمین دو سال بعد، یعنی در سال ۱۳۲۲ از کار رادیو کناره‌گیری کرد و در روزنامه ایران مشغول به کار شد. از این زمان به بعد، او با نام مستعار «شیرازی بی‌نام» برای نشریات مختلف مقاله نوشت و ترجمه کرد.
در ۱۳۲۷، اولین کتاب خود را با نام «آتش خاموش» نوشت. این اثر نخستین مجموعه داستانی بود که به قلم زنی ایرانی چاپ شد. داستان‌های این مجموعه با نقدهای منفی بسیاری مواجه شد. در ۱۳۲۸ با مدرک دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و یک سال بعد با جلال آل‌احمد، نویسنده و مبارز اجتماعی مطرح آن سال‌ها ازدواج کرد. این ازدواج تا مرگ نابه‌هنگام آل احمد در سال ۱۳۴۸، به‌مدت ۲۰ سال دوام داشت.
همزمان با سالروز تولد سیمین دانشور در گزارشی به مرور زندگی این نویسنده پرداختیم که مشروح آن در ادامه می‌آید؛
تحصیل در آمریکا
دانشور در شهریور ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی از مؤسسه فولبرایت به دانشگاه استنفورد آمریکا رفت و در رشته زیبایی‌شناسی تحصیل کرد. در این سفر نامه‌هایی که بین او و جلال رد و بدل شد که بعدها در کتابی به نام «نامه‌های سیمین دانشور و جلال آل‌احمد» توسط انتشارات نیلوفر منتشر شد. در مدت تحصیل در آمریکا «باغ آلبالو»، دشمنان چخوف»، «بئاتریس آرتور شنیتسلر» و «رمز موفق زیستن» دیل کارنگی را هم ترجمه و منتشر کرد.
بازگشت به ایران و ادامه کار نویسندگی
دانشور در سال ۱۳۳۴ به ایران بازگشت و در هنرستان هنرهای زیبای دختران و پسران مشغول تدریس شد. سپس مدیریت مجله نقش و نگار را پذیرفت و «کمدی انسانی» سارویان و «داغ ننگ» ناتانیل هاتورن را ترجمه کرد.
در ۱۳۳۷ کتاب «همراه آفتاب» نوشته هارولد کورلندر را ترجمه و منتشر کرد. تا اینکه در سال ۱۳۳۸ به‌عنوان دانشیار کلنل علینقی وزیری در رشته باستان‌شناسی و تاریخ هنر دانشگاه تهران مشغول به کار شد. کار تدریس او در دانشگاه تهران تا بیست سال بعد، یعنی سال ۱۳۵۸ که از دانشگاه تهران بازنشسته شد، ادامه پیدا کرد. این‌داستان‌نویس سال ۱۳۴۰، دومین مجموعه داستان خود با نام «شهری چون بهشت» را منتشر کرد. دانشور، همراهِ همسرش جلال آل‌احمد، عضو کانون نویسندگان ایران بود. و در نخستین انتخابات، فروردین ۱۳۴۷ به‌عنوان رئیس کانون نویسندگان ایران برگزیده شد. در تیر ۱۳۴۸ رمان «سووشون» را منتشر کرد که مشهورترین رمان او است و تا به حال به هفده زبان ترجمه شده‌است. بسیاری از منتقدان این اثر را یکی از ماندگارترین آثار ادبی فارسی می‌دانند. دو ماه بعد از انتشار «سووشون»، در ۱۸ شهریور ۱۳۴۸، جلال آل‌احمد درگذشت.
دانشور سال ۱۳۵۱ کتاب «چهل طوطی» را منتشر کرد. این کتاب ترجمه‌ای است از مجموعه‌ای از حکایت‌های هندی که لین یوتانک، نویسنده چینی، در کتابی به نام The Wisdom of Indiaجمع‌آوری کرده‌است. این کتاب که تنها همکاری آل‌احمد و دانشور به حساب می‌آید که توسط انتشارات موج به چاپ رسید. او سال ۱۳۶۱ کتابی را به نام «غروب جلال» را منتشر کرد. این کتاب از دو بخش تشکیل شده‌است: بخش اول کتاب، با نام «شوهرم جلال» در سال ۱۳۴۱ و در زمان حیات آل‌احمد نوشته شده‌است. دانشور این کتاب را با وصف آل‌احمدِ نویسنده آغاز می‌کند، افکار و ویژگی‌های اخلاقی او را از منظر خود توصیف می‌کند و به جنبه‌های فردی، اجتماعی و سیاسی زندگی او می‌پردازد. بخش دوم کتاب، تقریباً بیست و یک سال بعد نوشته شده‌است. در این بخش، دانشور خاطره روز درگذشت آل‌احمد را روایت می‌کند. نام کتاب، از همین بخش دوم گرفته شده‌است.
با فرارسیدن سال ۱۳۷۲، اولین کتاب از سه‌گانه سیمین دانشور، به نام «جزیره سرگردانی» منتشر شد که به دغدغه‌های روشنفکران ایران در دهه ۴۰ و ۵۰ می‌پرداخت. در ۱۳۷۶ مجموعه داستان «از پرنده‌های مهاجر بپرس» با همکاری نشر نو و نشر کانون چاپ شد. در سال ۱۳۷۸ یادنامه جلال آل‌احمد توسط علی دهباشی منتشر شد که گفت‌وگویی مفصل با دانشور را شامل می‌شد. جلد دوم تریلوژی دانشور، «ساربان سرگردان»، در سال ۱۳۸۰ را چاپ کرد.
دانشور در گفت‌وگو با ناصر حریری گفته او و جلال آل‌احمد هر چه می‌نوشتند، به هم نشان می‌دادند اما او هرگز اجازه نمی‌داده جلال در نوشته‌هایش دست ببرد. همچنین هیچ‌گاه از نثر آل‌احمد که دست‌کم سه دهه یکه‌تاز میدان نویسندگی بود، تأثیر نپذیرفت و زندگی مشترک در شیوه نگارش او اثر نگذاشت و استقلال خود را حفظ کرد.
درگذشت
سیمین دانشور در ۳۰ تیر ۱۳۸۶ به‌علت مشکلات حاد تنفسی در بیمارستان پارس تهران بستری شد. با بستری شدن او شایع شد که وی درگذشته‌است اما این خبر تکذیب شد. او در ۲۲ مرداد ۱۳۸۶ با تشخیص تیم پزشکی از بیمارستان پارس مرخص شد. دانشور پس از یک دوره بیماری آنفولانزا، عصر روز ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ برابر در ۹۰ سالگی در خانه‌اش در تهران درگذشت. قبر سیمین دانشور در قطعه هنرمندان بهشت زهرا است.
الهام قاسمی
کد خبر 6089822
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است